Het onbeschrijfbare Zuid-Afrika

Onmogelijk is het, een zo verscheiden, vol contrasten, maar ongelofelijk mooi land te beschrijven in woorden. Onmogelijk is het ook om te beginnen uit te leggen hoe het leven hier totaal anders is als bij ons.

Je kan het gewoon niet inbeelden hoe het er hier aan toe gaat. Elke dag verrast iets of iemand je wel: iets dat je opvalt, een straf verhaal, een gebeurtenis, een levenswijze, iets dat voor de mensen hier doodgewoon is.

Vandaag was het een doodgewone dag, zoals alle anderen, alleen geef ik sinds deze week les met 1 arm. Mijn dag beschrijven echter zou zo ongelofelijk moeilijk zijn, gewoon omdat je de context van hier niet mee hebt. Mede daarom, en ook omdat het nogal moeilijk typen is met 1 hand ga ik het hierbij laten voor vandaag ;)

Incidentje

Het begon allemaal geweldig: een rafting geboekt als zondagmiddag activiteit. We konden meegaan met 3 Amerikaanse meisjes die eerder geboekt hadden. We kregen eerst iets te drinken aangeboden, waarna we met z'n allen de laadbak inkropen om enkele kilometers verderop afgezet te worden om aan de rafting te kunnen beginnen. Onderweg konden we al enkele Kudu's en Baboons spotten. We kregen nog wat last minute info en konden beginnen aan de aftocht van de Crocodile River.

Eenmaal onderweg kon je genieten van het prachtige Zuid-Afrikaanse landschap en de soms wel grappig-geluid-makende vogels en een gigantische hagedis. Als afsluiter konden we van een enkele meters hoge klif springen in het water. En daar liep het fout...

Om god-weet-welke-reden was tijdens de sprong mijn arm uit de kom geraakt, waardoor mijn arm niet meer vast zat aan mijn schouder. Klinkt waarschijnlijk al luguber, maar het deed nog is gigantisch veel pijn ook.

Natuurlijk hadden we geen gsm meegenomen, dus moest iemand me eerst een stukje verder brengen naar het eindpunt, waar ook onze auto's stonden. Eenmaal aangekomen heeft de eigenaar de ambulance gebeld, maar die hadden niet direct iemand beschikbaar, omdat er net in de buurt ook een ongeval gebeurd was. Ondertussen was Joris ook aangekomen en zouden we de auto nemen om me naar het hospitaal te brengen. Ik dan maar kermend van de pijn mezelf terug op de been gekregen om 50 meter verder me in de auto te zetten.

Dan moesten we nog beslissen naar welk ziekenhuis we zouden gaan en dat nog op de GPS vinden. Tegen dat we konden vertrekken, was de ambulance dan toch nog aangekomen. In plaats van dan me zo snel mogelijk naar een hospitaal te brengen, moesten ze eerst weten of ik verzekerd was, dus na wat zitten rommelen in mijn spullen in de koffer kon ik ze een papiertje van Eurocross overhandigen waar ze eigenlijk toch niks mee waren. Na wat overleg zouden ze me naar een privé-hospitaal in de buurt brengen, ik zou dan de kosten zelf moeten betalen en later terugvorderen via mijn eigen sociale zekerheid.

Eindelijk kon ik dan plaats nemen in de ambulance, waarna 1 van de ambulanciers in wat zakken begon te rommelen en een infuus bovenhaalde. Hoewel ik nog ontzettend aan het afzien was van de pijn, heb ik hem gevraagd om dat toch maar over te slaan en mij gewoon zo snel mogelijk naar het ziekenhuis te brengen. De rit naar het hospitaal leek helaas eeuwen te duren en ik bekloeg het me al snel dat ik geen pijnstillers had.

Eenmaal aangekomen aan het hospitaal dacht ik direct geholpen te worden, helaas was dat natuurlijk niet de South-African style. Omdat er blijkbaar geen bedden beschikbaar waren, hadden ze me maar op een stoeltje in de gang gezet totdat er een bed was. De dokter was toch nog niet vrij, dus ik moest sowieso wachten lieten ze me weten. Ondertussen kon ik een of andere vragenlijst beantwoorden, met wat standaardvraagjes, helemaal niet spannend als je aan het afzien bent van de pijn.

Toen er eindelijk een bed vrij was ging het allemaal heel snel vooruit. Een infuus, wat discussie over hoeveel mg morfine ze me zouden toedienen en dan een of ander masker met een of ander heel stevig verdovingsmiddel en vanaf daar is alles wazig. Volgens Joris was ik heel de tijd half bij bewustzijn, maar ik herinner me amper iets van het komende anderhalf uur. Misschien maar best ook.

Het volgende wat ik nog weet is dat ik recht kon gaan zitten in mijn bed en dat ze mijn infuus weer verwijderde. Daarna mocht ik de kassa passeren om een paar 100 eur te betalen en te aanhoren dat de komende weken doorgebracht moesten worden met een Mitella. Jeej.

En last but not least werd mijn visa kaart nog is ingeslikt, omdat het geld van de ATM op was (?). Direct cardstop dan maar gebeld, maar tegen dat ik mijn kaartnummer doorgegeven had, was de belwaarde van 13 eur op... oeps, dat was natuurlijk een Belgisch nummer. Gelukkig de kaart terug gekregen via de assistance button op de ATM, dus was de cardstop niet meer nodig.

En zoals we altijd doen na een succesvol dagje, zijn we maar wat vis en calemari gaan eten in de buurt :-)

Het lesgeven gebeurt nu met 1 hand, dus af en toe moet ik is iemand aanduiden om op bord iets uit te tekenen voor me :)

About Brits Medi-Clinic

Brits Medi-Clinic is situated in the beautiful mining town of Brits in the North West Province, and services the Brits, Hartbeespoort, and Rustenburg areas. Brits Medi-Clinic is committed to empowering the community with increasing access to health, education and sport with suitable organisations by providing first-aid assistance or an ambulance.

Groenkloof Nature reserve

Ten zuiden van Pretoria, vlak naast het centrum, bevindt zich Groenkloof. Vergeleken met de andere natuurreservaten is dit de grootte van een stadsparkje, maar voor ons nog steeds gigantisch groot. In Groenkloof zitten behalve giraffen en zebra's geen wilde dieren, dus wordt er zeer veel gewandeld en aan mountainbiken gedaan. Er zijn ook 4x4 trails, dus af en toe zie je er wel wat waaghalzen de rotsen beklimmen met hun 4x4.

Voor 8 euro hadden we al een degelijke mountainbike en helm gehuurd, zodat we konden starten aan een route van +- 20km. Daar waren we al een namiddagje mee zoet, want sommige paden waren echt alleen maar weggelegd voor de professionele mountainbiker. Het goed kunnen uitbalanceren was een must, of je viel gewoon achterover met de fiets. Het geduld werd beloond, want op elk hoogste punt van de berg kon je genieten van het mooie uitzicht over Pretoria.

Enkele impressies:

The fountains cirkle, juist voor Groenkloof:

Het adembenemende zicht van Pretoria op het hoogste punt:

Pretoria centrum:

En overal in Pretoria kan je auto's kopen:

Oja, en de oplossing van het raadseltje van eerder is "de man is een dwerg", moest je het nog niet gevonden hebben ondertussen ;)

Het zalige leven in Zuid-Afrika

Mijn klas met derdejaars studenten heeft hun eerste test achter de rug. Velen hebben me al verrast met hun redelijk goede resultaten voor het theoretische gedeelte, ze hebben dus effectief hun boeken al open gehad! Het praktische gedeelte moet ik nog verder verbeteren, maar aan de hand van de vragen dat sommigen stelden na de test heb ik er niet zo een goed oog op.

Na de test moesten de PC's in orde gebracht worden voor de opendeurdag die vandaag door ging. Natuurlijk moest er op het laatste moment nog iets mislopen, zoals een switch die niet meer deed wat het moest doen en software die opeens niet meer wilt werken. Gelukkig is alles nog last-minute in orde geraakt, zodat ik eens met Joris mee kon gaan zwemmen in het zwembad van Wonderpark.

Nadat het zwembad goedgekeurd was, moesten we de sportieve activiteit toch wel afsluiten met een goed stukje vis. Zogezegd zo gedaan en een half uurtje later lag er weer een gigantisch lekker stuk vis op ons bord. Ook de Zuid-Afrikaanse witte wijn is goedgekeurd. De supervriendelijke bediening was weer top, weeral een geslaagd typisch avondje in Zuid-Afrika.

Vandaag was het dan de opendeurdag. Alles verliep gelukkig gepland (behalve de sleutel van mijn lokaal die een half uur zoek was) en de mensen waren heel tevreden. Op het piekuur waren er ongeveer 40 mensen tegelijkertijd de workshop aan het volgen. Ook wat handjes mogen schudden met de sponsors (de grote banken, IBM, ...). Ik word dan voorgesteld als de specialist die uit België naar hier is gekomen om de cursussen te updaten en de netwerk lessen te geven.

Na de opendeurdag gaan fitnessen. Voor te lopen op straat is het een beetje te warm geworden en volgens de weervoorspellingen gaat het zelfs alleen nog maar warmer worden. Na de fitness een heerlijke pasta gaan eten en een gigantisch lekkere coupe ijs met chocolademousse tussen gegeten (daarvoor gaan we zwemmen en fitnessen natuurlijk). Als afsluiter van de avond de laatste film van Shrek gaan kijken (3 euro in Wonderpark). Een aanrader! Morgen vroeg opstaan, want dan gaan we hier een park in Pretoria bezoeken waar het mogelijk is om 20km te mountainbiken.

The ears of the hippopotamus

Via een omwegje toch nog op mijn blog pagina geraakt, want met die nieuwe proxy instellingen hier wordt om de een of andere reden *.blogspot.com geweigerd. Morgen toch eens navragen wat ze daarmee willen bereiken.

Maandag zijn we naar de film Inception gaan kijken (zeer goede film). Voor een filmticket betaal je hier ongeveer 4 euro, voor een emmer popcorn 2 euro. Inception staat op dit moment op nummer 3 in de imdb.com top 250, maar in de zaal was weinig volk te bespeuren. Blijkbaar is de film hier niet echt populair. Zonde! Engels is hier een officiële taal, dus de film was niet ondertiteld in het Afrikaans. Moesten ze dat doen zouden ze waarschijnlijk ook het Sesotho, IsiZulu, IsiXhosa, enzovoorts moeten toevoegen, en ik denk niet dat we dan nog veel beeld te zien gaan krijgen.

Natuurlijk mocht een uitgebreid diner niet ontbreken, dus zijn we voor de film nog "iets" gaan eten. Een 3-gangen menu begint hier al redelijk standaard te worden als ik met Joris iets ga eten. Daar hoort dan natuurlijk een fles echte Zuid-Afrikaanse rode wijn bij, die zeer lekker smaakt bij bijvoorbeeld de gerookte carpaccio die ik deze keer als starter had genomen. Kostprijs van dit alles? Ongeveer 500 rand voor 2 personen, ongeveer 50 euro.

Het topje van de ijsberg, een uitdrukking dat ze in het Afrikaans ook kennen, alleen is het ietsje anders. Als je de uitdrukking naar het engels vertaalt, is het als volgt: The ears of the hippo(potamus), omdat je hier vaak alleen maar de oren van de nijlpaarden ziet als ze juist onder water zitten.

Sinds deze week geef ik hier ook les, wat hier aardig lukt als de stroom niet uitvalt terwijl je druk bezig bent met een oefening uit te leggen op de PC. De lessen network development zijn elke namiddag, 4 uur aan een stuk met 15 minuten pauze. Dan mag de Belgische student toch blij zijn dat die na elk uur een kwartier pauze krijgt.

Deze zaterdag is het hier ook werkendag, want dan is het opendeurdag. We hebben de opdracht gekregen om een kleine presentatie in mekaar te flansen om de mensen een idee te geven wat ze hier kunnen verwachten. Ik heb als netwerkmens de opdracht gekregen om te tonen hoe een PC van op afstand gekraakt kan worden en hoe dat zoiets uiteindelijk opgelost kan worden. Tijd om de bekende DCOM exploit boven te halen dacht ik meteen, dus heb ik aan onze stagestudenten gevraagd om mij een oude windows XP desktop zonder updates op te zetten. Nu kan ik mijn favoriete penetretation tester tool nog eens bovenhalen en tonen hoe snel je een oude windows XP kan kraken.

Tussen het werk door moeten we altijd wat tijd reserveren om naar Patrick te luisteren. Patrick is een collega die hier de job van zijn leven gevonden heeft... Patrick kan namelijk voor geen 2 seconden zijn mond houden (tenzij hij testen aan het verbeteren is). Vandaag was hij in de riddle-mood en moesten we het 1 na het ander raadseltje raden. 1 er van ging als volgt:

Een man leeft op de 12e verdieping van een flat. Elke ochtend neemt hij de lift naar het gelijkvloers om naar zijn werk te vertrekken. Wanneer hij 's avonds terug thuis komt, dan moet hij de lift tot de 6e verdieping nemen en vanaf daar de trap nemen tot de 12e verdieping. Waarom?

Rhinos & Lions

Vandaag eens met Joris op uitstap geweest met de Golf I. 's Middags vertrokken in Pretoria met als eindbestemming een klein (maar dichtbij) natuurreservaat ten westen van Pretoria. Je betaalt zoals elk park hier een entrance fee en je kan dan zelf met de auto rondrijden om beestjes te spotten. Omdat het een heel klein park was, was dat niet moeilijk. Hieronder een greep uit de foto's:

Wat GNUs:

Een nieuwsgierige struisvogel:

Een leeuwin:

Een luie leeuw:

Een cheetah:

Een wild dog, maar ook nogal lui precies:

Gemsbokken:

Neushoorns (helaas geen deftige foto van):

en nog wat andere diertjes :)

Zoals gewoonlijk de avond afgesloten in een deftig restaurant. De Cape town fish market is toch wel een favoriet. Weer een heerlijke sushi schotel verorberd, deze keer gelukkig zonder de mayonaise die ze er hier durven op te doen:

Einde werkweek

En de werkweek is weer ten einde. Deze week enkele strubbelingen gehad met de stroom en het internet. Woensdag werd er een nieuwe router geplaatst, waardoor we een dagje zonder internet vielen. Gelukkig had ik fallback gevonden langs een andere gateway, die blijkbaar via de satelliet ging, maar helaas vrij traag was. Het positieve is dat we nu een snellere internetlijn hebben. Er staat een nieuwe Cisco router met 4 ADSL verbindingen, waarvan er 3 op dit moment actief zijn. De verbetering is zeker merkbaar.

Ook de stroom valt hier af en toe uit doordat er momenteel op de campus wat capaciteitsproblemen zijn, maar daar valt mee te leven. Nu was er echter een probleem dat de verliesstroomschakelaar constant afsprong, waardoor alleen ik zonder electriciteit viel. Gelukkig heeft Jan (de eigenaar die naast mij woont) het kunnen oplossen door alle stroomnetwerken van buiten af te zetten en de mijne op te laten. Waarschijnlijk doordat ze hier aan het werken zijn (nieuwe klaslokalen aan't bouwen) dat er iets misgelopen was. Het enige ergerlijke was dat wanneer het internet dan heel traag ging, je de PC afzette om een boek te lezen en dan het licht uitviel, zodat je helemaal niks meer kon doen.

De cursus Network development (220 pagina's) is afgeraakt, gedrukt voor de derdejaars studenten en staat klaar in dozen om dinsdag uitgedeeld te worden. Maandag is het verlof, want het is hier National Women's Day (http://en.wikipedia.org/wiki/National_Women's_Day). Nu de cursus af is, heb ik ook meer tijd voor andere dingen zoals Dawid (inderdaad, Dawid) wat bij staan met het opzetten van de nieuwe firewall en het aanpassen van het netwerk.

Het joggen houd ik nog altijd vol: een blokje om van 3km gaat al zonder problemen. Zo af en toe word ik wel eens achtervolgd door een mini-hondje dat door de tralies geraakt en eens graag in mijn enkels zou willen bijten. Een kleine versnelling is dan wel aangeraden.

Eenmaal per week komt er iemand van het schoonmaakpersoneel mijn sleutels vragen, omdat mijn huisje gekuist moet worden. Wanneer ik dan 's avonds terug thuiskom is alles weer proper en mijn afwas gedaan. Met de was en de strijk net hetzelfde, eenmaal per week in de ochtend de juiste persoon aanspreken en tegen 's avonds is alles gewassen en gestreken.

Tenslotte blijft het eten in het cafetaria me nog altijd smaken, naast het feit dat het helaas vettig eten blijft (daarvoor gaan we joggen). Joris zag ze eens puree maken, daar gaat dan gewoon 1 blok bakboter mee de pan in. Vandaag was er weer dessert: een stukje cake met pudding over... heerlijk :-)