Enkele filmpjes & foto's

Enkele filmpjes van het laatste weekend in Kruger National Park:

Nog enkele foto'tjes:

Belgium Campus:

De drie rondavels (prachtig uitzicht):

God's window (het uitzicht is niet echt vast te leggen op foto):

Bourke's Luck Potholes:

Weekendje Parys:

Het einde

Druk was het weer op de Belgium Campus, stil was het op de blog. Het laatste weekendje is gevuld geweest met alles wat je hier zeker moet zien als je in deze regio van Zuid-Afrika op bezoek bent. In 1 weekendje hebben we de panorama route en een bezoek aan Kruger gepropt. God's Window, de potholes, de 3 rondavels en het wildlife in Kruger.

Door omstandigheden zijn de laatste weken ook heel druk geworden, met maar liefst 8 uur lesgeven per dag aan de ITBLP studenten. Eigenlijk zijn dat eerstejaars die een informatica opleiding van 1,5 tot 2 jaar in 1 jaar gepropt krijgen. Hierna mogen ze dan wel onmiddellijk aan de slag bij een van de grote banken of bedrijven hier. De bedrijven betalen dan ook hun opleiding en verblijf op de Belgium Campus.

Als afsluiter ben ik maandag met mijn Belgische collega Joris gaan eten in de Kream in Brooklyn (Pretoria) en dinsdag met de andere Limburgse collega's en Joris in Boston BBQ. Vooral de Kream is zeker een aanrader als je ooit in Pretoria bent, zeer lekker, zeer verfijnd, goede bediening, heerlijk dessert.

Deze middag pak ik in en om 15h30 komt de shuttlebus me halen om me naar O. R. Tambo International Airport te brengen. Tegen de avond stijg ik op en morgenmiddag zou ik terug in Brussel moeten staan.

Parys, Rietvlei, Ocean Basket, Spur, Guns N' roses en Mumford & Sons

Er is vaak een moment in het leven van een blog, wanneer er te weinig tijd beschikbaar is om te updaten. Dat moment is helaas gekomen. Een snelle update van wat er onder andere de laatste weken gebeurd is:

- Bezoekje aan Rietvlei National Park, helaas niet zoveel gezien. Gelukkig staat Kruger National Park op de planning. De in Zuid-Afrika gekochte malaria preventie pilletjes zijn al ingenomen en we hebben tot nu toe nog geen bijwerkingen gemerkt :)

- Parys, 100km ten zuiden van Joburg, prachtig stukje natuur, lekker eten: braai (bbq) en natuurlijk leuk gezelschap

- 3 nieuwe Belgen gaan hier IBM studenten Nederlands leren om de mainframe helpdesk calls af te handelen

- Ocean Basket & Spur voorzien ons nog steeds van lekker (en niet te duur) eten. Een etentje met voorgerecht, hoofdgerecht (500 gr lazy aged T-bone steak), dessert en bijhorende fles wijn kost ons met 2 man iets van 20 euro per persoon.

- Voor de lange autoritten heb je natuurlijk goede muziek nodig. Joris is gelukkig een expert in het uitkiezen van goede muziek tijdens de ritten door het mooie Zuid-Afrikaanse landschap.

Het onbeschrijfbare Zuid-Afrika

Onmogelijk is het, een zo verscheiden, vol contrasten, maar ongelofelijk mooi land te beschrijven in woorden. Onmogelijk is het ook om te beginnen uit te leggen hoe het leven hier totaal anders is als bij ons.

Je kan het gewoon niet inbeelden hoe het er hier aan toe gaat. Elke dag verrast iets of iemand je wel: iets dat je opvalt, een straf verhaal, een gebeurtenis, een levenswijze, iets dat voor de mensen hier doodgewoon is.

Vandaag was het een doodgewone dag, zoals alle anderen, alleen geef ik sinds deze week les met 1 arm. Mijn dag beschrijven echter zou zo ongelofelijk moeilijk zijn, gewoon omdat je de context van hier niet mee hebt. Mede daarom, en ook omdat het nogal moeilijk typen is met 1 hand ga ik het hierbij laten voor vandaag ;)

Incidentje

Het begon allemaal geweldig: een rafting geboekt als zondagmiddag activiteit. We konden meegaan met 3 Amerikaanse meisjes die eerder geboekt hadden. We kregen eerst iets te drinken aangeboden, waarna we met z'n allen de laadbak inkropen om enkele kilometers verderop afgezet te worden om aan de rafting te kunnen beginnen. Onderweg konden we al enkele Kudu's en Baboons spotten. We kregen nog wat last minute info en konden beginnen aan de aftocht van de Crocodile River.

Eenmaal onderweg kon je genieten van het prachtige Zuid-Afrikaanse landschap en de soms wel grappig-geluid-makende vogels en een gigantische hagedis. Als afsluiter konden we van een enkele meters hoge klif springen in het water. En daar liep het fout...

Om god-weet-welke-reden was tijdens de sprong mijn arm uit de kom geraakt, waardoor mijn arm niet meer vast zat aan mijn schouder. Klinkt waarschijnlijk al luguber, maar het deed nog is gigantisch veel pijn ook.

Natuurlijk hadden we geen gsm meegenomen, dus moest iemand me eerst een stukje verder brengen naar het eindpunt, waar ook onze auto's stonden. Eenmaal aangekomen heeft de eigenaar de ambulance gebeld, maar die hadden niet direct iemand beschikbaar, omdat er net in de buurt ook een ongeval gebeurd was. Ondertussen was Joris ook aangekomen en zouden we de auto nemen om me naar het hospitaal te brengen. Ik dan maar kermend van de pijn mezelf terug op de been gekregen om 50 meter verder me in de auto te zetten.

Dan moesten we nog beslissen naar welk ziekenhuis we zouden gaan en dat nog op de GPS vinden. Tegen dat we konden vertrekken, was de ambulance dan toch nog aangekomen. In plaats van dan me zo snel mogelijk naar een hospitaal te brengen, moesten ze eerst weten of ik verzekerd was, dus na wat zitten rommelen in mijn spullen in de koffer kon ik ze een papiertje van Eurocross overhandigen waar ze eigenlijk toch niks mee waren. Na wat overleg zouden ze me naar een privé-hospitaal in de buurt brengen, ik zou dan de kosten zelf moeten betalen en later terugvorderen via mijn eigen sociale zekerheid.

Eindelijk kon ik dan plaats nemen in de ambulance, waarna 1 van de ambulanciers in wat zakken begon te rommelen en een infuus bovenhaalde. Hoewel ik nog ontzettend aan het afzien was van de pijn, heb ik hem gevraagd om dat toch maar over te slaan en mij gewoon zo snel mogelijk naar het ziekenhuis te brengen. De rit naar het hospitaal leek helaas eeuwen te duren en ik bekloeg het me al snel dat ik geen pijnstillers had.

Eenmaal aangekomen aan het hospitaal dacht ik direct geholpen te worden, helaas was dat natuurlijk niet de South-African style. Omdat er blijkbaar geen bedden beschikbaar waren, hadden ze me maar op een stoeltje in de gang gezet totdat er een bed was. De dokter was toch nog niet vrij, dus ik moest sowieso wachten lieten ze me weten. Ondertussen kon ik een of andere vragenlijst beantwoorden, met wat standaardvraagjes, helemaal niet spannend als je aan het afzien bent van de pijn.

Toen er eindelijk een bed vrij was ging het allemaal heel snel vooruit. Een infuus, wat discussie over hoeveel mg morfine ze me zouden toedienen en dan een of ander masker met een of ander heel stevig verdovingsmiddel en vanaf daar is alles wazig. Volgens Joris was ik heel de tijd half bij bewustzijn, maar ik herinner me amper iets van het komende anderhalf uur. Misschien maar best ook.

Het volgende wat ik nog weet is dat ik recht kon gaan zitten in mijn bed en dat ze mijn infuus weer verwijderde. Daarna mocht ik de kassa passeren om een paar 100 eur te betalen en te aanhoren dat de komende weken doorgebracht moesten worden met een Mitella. Jeej.

En last but not least werd mijn visa kaart nog is ingeslikt, omdat het geld van de ATM op was (?). Direct cardstop dan maar gebeld, maar tegen dat ik mijn kaartnummer doorgegeven had, was de belwaarde van 13 eur op... oeps, dat was natuurlijk een Belgisch nummer. Gelukkig de kaart terug gekregen via de assistance button op de ATM, dus was de cardstop niet meer nodig.

En zoals we altijd doen na een succesvol dagje, zijn we maar wat vis en calemari gaan eten in de buurt :-)

Het lesgeven gebeurt nu met 1 hand, dus af en toe moet ik is iemand aanduiden om op bord iets uit te tekenen voor me :)

About Brits Medi-Clinic

Brits Medi-Clinic is situated in the beautiful mining town of Brits in the North West Province, and services the Brits, Hartbeespoort, and Rustenburg areas. Brits Medi-Clinic is committed to empowering the community with increasing access to health, education and sport with suitable organisations by providing first-aid assistance or an ambulance.

Groenkloof Nature reserve

Ten zuiden van Pretoria, vlak naast het centrum, bevindt zich Groenkloof. Vergeleken met de andere natuurreservaten is dit de grootte van een stadsparkje, maar voor ons nog steeds gigantisch groot. In Groenkloof zitten behalve giraffen en zebra's geen wilde dieren, dus wordt er zeer veel gewandeld en aan mountainbiken gedaan. Er zijn ook 4x4 trails, dus af en toe zie je er wel wat waaghalzen de rotsen beklimmen met hun 4x4.

Voor 8 euro hadden we al een degelijke mountainbike en helm gehuurd, zodat we konden starten aan een route van +- 20km. Daar waren we al een namiddagje mee zoet, want sommige paden waren echt alleen maar weggelegd voor de professionele mountainbiker. Het goed kunnen uitbalanceren was een must, of je viel gewoon achterover met de fiets. Het geduld werd beloond, want op elk hoogste punt van de berg kon je genieten van het mooie uitzicht over Pretoria.

Enkele impressies:

The fountains cirkle, juist voor Groenkloof:

Het adembenemende zicht van Pretoria op het hoogste punt:

Pretoria centrum:

En overal in Pretoria kan je auto's kopen:

Oja, en de oplossing van het raadseltje van eerder is "de man is een dwerg", moest je het nog niet gevonden hebben ondertussen ;)

Het zalige leven in Zuid-Afrika

Mijn klas met derdejaars studenten heeft hun eerste test achter de rug. Velen hebben me al verrast met hun redelijk goede resultaten voor het theoretische gedeelte, ze hebben dus effectief hun boeken al open gehad! Het praktische gedeelte moet ik nog verder verbeteren, maar aan de hand van de vragen dat sommigen stelden na de test heb ik er niet zo een goed oog op.

Na de test moesten de PC's in orde gebracht worden voor de opendeurdag die vandaag door ging. Natuurlijk moest er op het laatste moment nog iets mislopen, zoals een switch die niet meer deed wat het moest doen en software die opeens niet meer wilt werken. Gelukkig is alles nog last-minute in orde geraakt, zodat ik eens met Joris mee kon gaan zwemmen in het zwembad van Wonderpark.

Nadat het zwembad goedgekeurd was, moesten we de sportieve activiteit toch wel afsluiten met een goed stukje vis. Zogezegd zo gedaan en een half uurtje later lag er weer een gigantisch lekker stuk vis op ons bord. Ook de Zuid-Afrikaanse witte wijn is goedgekeurd. De supervriendelijke bediening was weer top, weeral een geslaagd typisch avondje in Zuid-Afrika.

Vandaag was het dan de opendeurdag. Alles verliep gelukkig gepland (behalve de sleutel van mijn lokaal die een half uur zoek was) en de mensen waren heel tevreden. Op het piekuur waren er ongeveer 40 mensen tegelijkertijd de workshop aan het volgen. Ook wat handjes mogen schudden met de sponsors (de grote banken, IBM, ...). Ik word dan voorgesteld als de specialist die uit België naar hier is gekomen om de cursussen te updaten en de netwerk lessen te geven.

Na de opendeurdag gaan fitnessen. Voor te lopen op straat is het een beetje te warm geworden en volgens de weervoorspellingen gaat het zelfs alleen nog maar warmer worden. Na de fitness een heerlijke pasta gaan eten en een gigantisch lekkere coupe ijs met chocolademousse tussen gegeten (daarvoor gaan we zwemmen en fitnessen natuurlijk). Als afsluiter van de avond de laatste film van Shrek gaan kijken (3 euro in Wonderpark). Een aanrader! Morgen vroeg opstaan, want dan gaan we hier een park in Pretoria bezoeken waar het mogelijk is om 20km te mountainbiken.

The ears of the hippopotamus

Via een omwegje toch nog op mijn blog pagina geraakt, want met die nieuwe proxy instellingen hier wordt om de een of andere reden *.blogspot.com geweigerd. Morgen toch eens navragen wat ze daarmee willen bereiken.

Maandag zijn we naar de film Inception gaan kijken (zeer goede film). Voor een filmticket betaal je hier ongeveer 4 euro, voor een emmer popcorn 2 euro. Inception staat op dit moment op nummer 3 in de imdb.com top 250, maar in de zaal was weinig volk te bespeuren. Blijkbaar is de film hier niet echt populair. Zonde! Engels is hier een officiële taal, dus de film was niet ondertiteld in het Afrikaans. Moesten ze dat doen zouden ze waarschijnlijk ook het Sesotho, IsiZulu, IsiXhosa, enzovoorts moeten toevoegen, en ik denk niet dat we dan nog veel beeld te zien gaan krijgen.

Natuurlijk mocht een uitgebreid diner niet ontbreken, dus zijn we voor de film nog "iets" gaan eten. Een 3-gangen menu begint hier al redelijk standaard te worden als ik met Joris iets ga eten. Daar hoort dan natuurlijk een fles echte Zuid-Afrikaanse rode wijn bij, die zeer lekker smaakt bij bijvoorbeeld de gerookte carpaccio die ik deze keer als starter had genomen. Kostprijs van dit alles? Ongeveer 500 rand voor 2 personen, ongeveer 50 euro.

Het topje van de ijsberg, een uitdrukking dat ze in het Afrikaans ook kennen, alleen is het ietsje anders. Als je de uitdrukking naar het engels vertaalt, is het als volgt: The ears of the hippo(potamus), omdat je hier vaak alleen maar de oren van de nijlpaarden ziet als ze juist onder water zitten.

Sinds deze week geef ik hier ook les, wat hier aardig lukt als de stroom niet uitvalt terwijl je druk bezig bent met een oefening uit te leggen op de PC. De lessen network development zijn elke namiddag, 4 uur aan een stuk met 15 minuten pauze. Dan mag de Belgische student toch blij zijn dat die na elk uur een kwartier pauze krijgt.

Deze zaterdag is het hier ook werkendag, want dan is het opendeurdag. We hebben de opdracht gekregen om een kleine presentatie in mekaar te flansen om de mensen een idee te geven wat ze hier kunnen verwachten. Ik heb als netwerkmens de opdracht gekregen om te tonen hoe een PC van op afstand gekraakt kan worden en hoe dat zoiets uiteindelijk opgelost kan worden. Tijd om de bekende DCOM exploit boven te halen dacht ik meteen, dus heb ik aan onze stagestudenten gevraagd om mij een oude windows XP desktop zonder updates op te zetten. Nu kan ik mijn favoriete penetretation tester tool nog eens bovenhalen en tonen hoe snel je een oude windows XP kan kraken.

Tussen het werk door moeten we altijd wat tijd reserveren om naar Patrick te luisteren. Patrick is een collega die hier de job van zijn leven gevonden heeft... Patrick kan namelijk voor geen 2 seconden zijn mond houden (tenzij hij testen aan het verbeteren is). Vandaag was hij in de riddle-mood en moesten we het 1 na het ander raadseltje raden. 1 er van ging als volgt:

Een man leeft op de 12e verdieping van een flat. Elke ochtend neemt hij de lift naar het gelijkvloers om naar zijn werk te vertrekken. Wanneer hij 's avonds terug thuis komt, dan moet hij de lift tot de 6e verdieping nemen en vanaf daar de trap nemen tot de 12e verdieping. Waarom?

Rhinos & Lions

Vandaag eens met Joris op uitstap geweest met de Golf I. 's Middags vertrokken in Pretoria met als eindbestemming een klein (maar dichtbij) natuurreservaat ten westen van Pretoria. Je betaalt zoals elk park hier een entrance fee en je kan dan zelf met de auto rondrijden om beestjes te spotten. Omdat het een heel klein park was, was dat niet moeilijk. Hieronder een greep uit de foto's:

Wat GNUs:

Een nieuwsgierige struisvogel:

Een leeuwin:

Een luie leeuw:

Een cheetah:

Een wild dog, maar ook nogal lui precies:

Gemsbokken:

Neushoorns (helaas geen deftige foto van):

en nog wat andere diertjes :)

Zoals gewoonlijk de avond afgesloten in een deftig restaurant. De Cape town fish market is toch wel een favoriet. Weer een heerlijke sushi schotel verorberd, deze keer gelukkig zonder de mayonaise die ze er hier durven op te doen:

Einde werkweek

En de werkweek is weer ten einde. Deze week enkele strubbelingen gehad met de stroom en het internet. Woensdag werd er een nieuwe router geplaatst, waardoor we een dagje zonder internet vielen. Gelukkig had ik fallback gevonden langs een andere gateway, die blijkbaar via de satelliet ging, maar helaas vrij traag was. Het positieve is dat we nu een snellere internetlijn hebben. Er staat een nieuwe Cisco router met 4 ADSL verbindingen, waarvan er 3 op dit moment actief zijn. De verbetering is zeker merkbaar.

Ook de stroom valt hier af en toe uit doordat er momenteel op de campus wat capaciteitsproblemen zijn, maar daar valt mee te leven. Nu was er echter een probleem dat de verliesstroomschakelaar constant afsprong, waardoor alleen ik zonder electriciteit viel. Gelukkig heeft Jan (de eigenaar die naast mij woont) het kunnen oplossen door alle stroomnetwerken van buiten af te zetten en de mijne op te laten. Waarschijnlijk doordat ze hier aan het werken zijn (nieuwe klaslokalen aan't bouwen) dat er iets misgelopen was. Het enige ergerlijke was dat wanneer het internet dan heel traag ging, je de PC afzette om een boek te lezen en dan het licht uitviel, zodat je helemaal niks meer kon doen.

De cursus Network development (220 pagina's) is afgeraakt, gedrukt voor de derdejaars studenten en staat klaar in dozen om dinsdag uitgedeeld te worden. Maandag is het verlof, want het is hier National Women's Day (http://en.wikipedia.org/wiki/National_Women's_Day). Nu de cursus af is, heb ik ook meer tijd voor andere dingen zoals Dawid (inderdaad, Dawid) wat bij staan met het opzetten van de nieuwe firewall en het aanpassen van het netwerk.

Het joggen houd ik nog altijd vol: een blokje om van 3km gaat al zonder problemen. Zo af en toe word ik wel eens achtervolgd door een mini-hondje dat door de tralies geraakt en eens graag in mijn enkels zou willen bijten. Een kleine versnelling is dan wel aangeraden.

Eenmaal per week komt er iemand van het schoonmaakpersoneel mijn sleutels vragen, omdat mijn huisje gekuist moet worden. Wanneer ik dan 's avonds terug thuiskom is alles weer proper en mijn afwas gedaan. Met de was en de strijk net hetzelfde, eenmaal per week in de ochtend de juiste persoon aanspreken en tegen 's avonds is alles gewassen en gestreken.

Tenslotte blijft het eten in het cafetaria me nog altijd smaken, naast het feit dat het helaas vettig eten blijft (daarvoor gaan we joggen). Joris zag ze eens puree maken, daar gaat dan gewoon 1 blok bakboter mee de pan in. Vandaag was er weer dessert: een stukje cake met pudding over... heerlijk :-)

Springbok carpaccio

20 liter olie per week, dat is het olieverbruik van de keuken van het cafetaria volgens de vrouw van 1 van de eigenaars hier. Nochtans zijn er verschillende zaken die ze serveren, waar ik zelfs niet zou weten wat er in zit, maar wel heel lekker zijn. Zo is er iets ongebakken-cake-achtig met pompoen dat ze hier gewoon als groenten er bij eten, maar heel lekker is. Meestal krijg je een bord met vlees en groenten en dan nog wat random dingen er bij, zoals bvb macaroni met een roos sausje en daar dan nog is iets rijstachtig erbij. De grote kannen met elke dag een ander soort jus in heb ik nog niet durven proberen. Het is eigenlijk gewoon water met een smaakje, maar soms met een verdacht (roos) kleurtje.

Donderdag eventjes technisch werkloos geweest, nadat de electriciteit langer uitgevallen was dan mijn laptopbatterij aan kan (redelijk lang dus :p), dan maar wat opgewarmd in de zon.

CentOS installeren op een server blijkt hier een hele uitdaging te zijn, de volledige versie binnenhalen op cd duurt veel te lang en een netinstall kan alleen maar succesvol zijn als de stroom niet uitvalt tijdens de installatie. Uiteindelijk toch voor de minimal netinstall gekozen en de stroom is pas uitgevallen nadat alles geinstalleerd was! :) We denken er nu aan om een autobatterij te gebruiken als UPS, zodat de server up blijft tijdens de korte powerfailures. Op het net genoeg howto's te vinden.

Vandaag (zaterdag) mijn haar laten knippen in Wonderpark (shoppingcenter hier) in een kapsalon aangeraden door Joris. Hij was daar denk ik de enige blanke die daar zijn haar liet knippen, nu zijn we dus met 2. Een schaar gebruiken ze niet eens, 't is allemaal met de tondeuse te doen, maar het is wel heel goed gedaan. Ik ben er best tevreden over. De prijs voor zo'n knipbeurt? 50 rand of omgerekend zo'n 5 euro...

Op aanraden van een collega heb ik nu ook appelsienen gekocht. Deze zouden nu zeer lekker moeten zijn in deze tijd van het jaar, dus ik ben benieuwd. Na de boodschappen eindelijk nog eens een Belgisch bier gedronken, getrakteerd door Jan (collega en huisgenoot van Joris). Het is 1 van de weinige Belgische bieren dat je hier kan vinden, je raadt het al, Duvel!

Daarna als afsluiter in een Italiaans restaurant gaan eten. Als starter de springbok carpaccio genomen. Zeeeeeer lekker. Het zag er ongeveer zo uit, alleen lag er op mijn bord zelfs meer vlees:

Getsjirp in het ochtendgloren

Een strooien dak hebben is niet altijd alles. Ergens tussen 6 en 7 komt de zon op en worden de vogeltjes wakker, en waar zitten die vogeltjes graag te tsjirpen in het ochtendgloren? Jawel, onder mijn strooien dakje... Er zijn enkele steunbalken waar ze op kunnen zitten en dat is natuurlijk vlak naast mij in mijn slaapkamer. Gevolg: elke ochtend word ik gewekt door een vogel die een heel scherpe korte fluittoon maakt. Waarschijnlijk is het 't mannetje dat 't vrouwtje aan't lokken is, want vanmorgen hoorde ik na zo'n 10 minuten getsjirp een gelijkaardige maar iets zachtere fluittoon antwoorden, dat zeker en vast het vrouwtje moest zijn.

Beginnen werken doen ze hier zo vroeg mogelijk. Rond half 8 - 8h beginnen de werkmannen al op te duiken en begin ik me ook klaar te maken om mijn 20 stappen naar m'n werk te zetten. Tegen 17h is de zon al zover gezakt dat't echt fris begint te worden en het tijd is om naar huis te gaan. Om de 2 dagen ga ik nu proberen om snel nog even te joggen tussen 17h en 17h30, net voor het donker wordt, want om 17h30 begint het te schemeren en om 18h is het pikdonker.

Dat joggen gebeurd dan aan de rechterkant van de weg (want de auto's rijden hier links), op de baan, want een voetpad dat kennen ze hier niet echt. De auto's gaan wel altijd netjes opzij als er voetgangers op de baan wandelen, maar ik loop dan wel liever eventjes op de onverharde berm, kwestie om niet door een golf I of iets dergelijks omver gereden te worden. Naast de auto's die je moet ontwijken, heb je dan ook de honden die het niet zo leuk vinden dat er joggers passeren. Ze hebben meestal zo een 30-tal meters van een omheind domein waar ze je al blaffend kunnen achtervolgen tot ze je uiteindelijk toch moeten laten gaan. Ik zal wel nog wat moeten oefenen, want die joggende zwarte in Usain-Bolt-stijl Zuid-Afrikanen steken mij hier snel voorbij.

Deze week ga ik me nog wat bezig houden met een cursus te bouwen voor Advanced Networking 300 (voor de 3e jaars). Daar zit onder andere IOS (besturingssysteem van Cisco) in verwerkt, dus dat is wel zeer leuke stof. Vanaf de 2e week van augustus zal ik die lessen dan ook mogen geven. De lessen Computer Security (waarvoor ik in de eerste week een aangepaste cursus geschreven heb) worden pas op het einde van het jaar gegeven, dus die zal ik helaas niet kunnen geven.

Dana winner & sushi

Schlagermuziek is hier populair wist Joris me hier al te vertellen, maar nadat een collega docent me vertelde dat Belgische schlagers hier populair zijn en dat Dana Winner zijn favoriete was, viel ik toch wel bijna van mijn stoel. In de muziek en dvd winkel vind je bij de hits hier dus ook cd's terug van Helmut Lotti, best grappig.

Zondag sushi gegeten in de Cape Town Fish Market, best goedkoop hier. We hadden een veel te grote schotel besteld in het naar het schijnt beste restaurant waar je Sushi kunt eten hier. Het was dan ook wel de beste sushi (en calamares) ooit dat ik gegeten heb :)

De sushi schotel toen we er al wat goede dingen hadden afgegeten:

Alles met een smaakje

In de supermarkten kan je alles vinden met een smaakje. Water of melk met een aardbeiensmaakje, fanta met wat extra kleur -en smaakstoffen zodat 't donker oranje kleurtje en een raar smaakje heeft. 20 soorten brood van 1 merk dat eindeloos goed blijft dankzij de vele bewaarmiddelen. Na een blauwkleurige zak meegenomen te hebben, heb ik nu een groenkleurige zak, een verrassing wat het verschil zal zijn.

Omdat ik hier op de campus verblijf, hoef ik maar 5 stappen te zetten en ik ben op mijn werkplek. Met het eten in het cafetaria dat wel lekker, maar vrij vettig is, zal ik zeker wat moeten sporten of ik kom dubbel in gewicht terug thuis. Gelukkig zijn er veel mensen in deze buurt die op deze straat joggen, dus vanaf nu start-to-run South-Africa :)

De Belgium Campus is gevestigd in een rustige wijk, waar elk huis of domein afgesloten is door een grote omheining, al dan niet met prikkeldraad of elektrisch geladen stroomdraden. Al snel kwam ik naast joggers ook mountainbikers tegen. Met al die natuurparken in de buurt zoals Magaliesberg Nature Reserve (Magaliesberg Nature area is eigenlijk uitstrekt over 100den km's), moet ik hier zeker eens kijken om een mountainbike te pakken te krijgen, zodat ik er hier eens mee op verkenning kan gaan.

Doelstellingen

1 van de doelstellingen dat ze hier willen halen, is het niveau van de networking richting opkrikken. Blijkbaar wordt de richting nu door studenten gekozen als ze programmeren te moeilijk vinden, die ingesteldheid zou moeten veranderen als de networking richting wat moeilijker wordt.

Op dag 2 en de volgende dagen hou ik me bezig met de cursus over security, die iets dringender is dan die waar ik eerder mee bezig was. De volgende cursus waar ik me moet bezig houden gaat over Cisco/CCNA, op dit moment is die niet zo heel uitgebreid, omdat ze hier alleen maar Cisco IOS emulators hebben en niet het eigenlijke materiaal.

Volgens collega's is het hier een uitzonderlijk koude winter en zijn ze het hier helemaal niet gewoon dat het hier zo koud is. Na een kleine week word ik toch al niet meer rillend 's nachts wakker van de koude. Een warme slaapzak en wat dekens erover zijn hier wel nodig.

Het eten in het cafetaria is best uitdagend. Vandaag was het boontjes met iets dat op rijst leek, maar meer de textuur van pasta had en iets beestachtig met een gebakken brood op. Als dessert was het stukjes perzik met een raar warm sausje dat leek op currysaus.

Nog enkele impressies:

* Het brood is hier nogal heel sponzig, maar eetbaar en blijft heel lang goed, hoe lang weet ik -nog- niet:)

* Douchen met warm water kan voor 3-5 minuten. Je begint met kokend warm water door de koudwaterkraan open te draaien, daar voeg je ijskoud water aan toe door de kraan open te draaien zonder warm/koud label, tot het op een goede temperatuur is. Daarna draai je elke 10-20 seconden de koudwater kraan meer toe, zodat het water op temperatuur blijft

* Choco wordt steenhard door de koude 's nachts. Shampoo is niet meer zo vloeibaar 's morgens

* Een collega verdiende miljoenen op zijn vorig werk... In Zimbabwaanse dollars :)

De eerste werkdag

De eerste werkdag is goed verlopen. Ik heb de cursussen van het vak Network development gekregen, om ze aan te passen vooraleer ik de lessen begin te geven.

Onder network development verstaan ze hier eerder wat besturingssystemen en network protocols. Veel aanpaswerk was er niet bij, aangezien de cursus nog volledig op Windows 2000 Server gebaseerd was, moet deze eigenlijk opnieuw herschreven worden. Daar ben ik dan maar meteen invlogen!

Af en toe valt de wireless eens uit, af en toe valt de elektriciteit eens uit, gelukkig werk ik op mijn laptop, dus ondervind ik daar weinig last van.

Zoals overal in het buitenland hebben ze nogal moeite met mijn naam uit te spreken. Anderzijds heb ik dan ook weer moeite met hun naam uit te spreken, laat staan te onthouden :)

Het middageten in het cafetaria was weer best lekker, al heb ik geen idee wat voor groenten ik voorgeschoteld gekregen heb.

's morgens is het lekker warm, de zon komt al vroeg op en staat al snel heel hoog. Helaas kan je best een jas aandoen tegen 16h (of zoals sommigen, heel de dag een jas aanhouden) en tegen 17h begint het al donker te worden.

Met veel geduld kan ik de Tour hier wat volgen, als ik het samenvatting filmpje opvraag en ik wacht 5 min dan kan ik ongeveer tot de helft zien totdat het stopt en nog eens 5 min nodig heeft om het einde te laden :)

364 gram puur genot!

Gisteren bij Jan Rombouts thuis zeer lekker gegeten. Vandaag had ik een eigen menu voorzien, want ik was eerlijk gezegd wel zeer nieuwsgierig naar het Zuid-Afrikaanse rundsvlees, want Zuid-Afrikanen zijn grote vleeseters.

In de winkel zocht ik zodoende naar een klein, maar van goede kwaliteit stuk vlees. Een klein stukje vlees kenden ze hier blijkbaar niet, dus nam ik 1 stuk rumpsteak van 364 gram mee, toch wel een grote klomp vlees. Voor de prijs moet je het zeker niet laten liggen. Het stuk lazy aged beef dat ik meenam was al van betere kwaliteit en kost 29,10 rand, omgerekend 2,96 euro!

Voorzichtig & perfect gebakken: 364 gram puur genot! Zelfs op restaurant in België krijg je vaak een stuk vlees van mindere kwaliteit aangeboden. En dan hebben we nog struisvogel, die hier naar het schijnt heel lekker is nog niet geproefd :)

Een foto'tje mag niet ontbreken:

Aankomst op de Belgium Campus

16 juli 2010, 24uur later dan verwacht kom ik 's morgens vroeg aan op de Belgium Campus. Ik kreeg onmiddellijk een rondleiding van Jan Rombouts, 1 van de 2 oprichters van de Belgium Campus.

Ongeveer 11 jaar geleden stond er nog maar 1 huis op het domein. Nu is het een klein dorp waar er verschillende klaslokalen gebouwd zijn: onderkomen voor studenten, een cafetaria, noem maar op. Op dit moment worden zelfs nog lokalen bijgebouwd, omdat uitbreiding noodzakelijk is.

Het hele domein is omheind (zoals overal hier in Zuid-Afrika) en om aan mijn woonst te geraken moet ik zeker wel 4 of 5 poorten door (inclusief security) en 5-6 honden passeren. Het huisje dat ik gekregen heb voor mijn verblijf van 2 maanden is zeer mooi en is van alles voorzien (keuken, badkamer, living, slaapkamer). Omdat het domein op een heuvel ligt, is het uitzicht magnifiek.

Na me wat opgefrist te hebben maakte ik kennis met enkele lectoren en met Joris (http://silversource.be/zuid-afrika/), 1 van de Belgen die hier ook aanwezig is om les te geven. Het was middag en Joris toonde me de weg om voor een eerste keer te gaan eten in de cafetaria van de campus. Het eten was lekker (zeker na 2 dagen geen fatsoenlijk warm eten meer gegeten te hebben) , de cafetaria werd zodoende goedgekeurd.

Om 17h, wanneer de lessen afgelopen waren voor Joris, had ik afgesproken met hem om iets te gaan eten. Zo kon hij me onmiddellijk eens tonen wat hier in de buurt allemaal is.

Een kilometer of 2 verder is wat ze hier een "klein" shopping centra noemen. Beeld je een gigantisch groot shoppingcentra in misschien wel 100 winkels in 1 galerij met daarrond verschillende kleinere winkeltjes, bars en restaurants en dan heb je er ongeveer een idee over :).

Na goed gegeten en gedronken te hebben (T-bone steak van 350gr, Joris ging eens voor de 500gr, met een goede rode Zuid-Afrikaanse wijn) in een restaurant zochten we een klein cafeetje, waar een live bandje muziek van onder andere Metallica en Pink Floyd aan het coveren was. Dat het verschil tussen blank en zwart hier nog altijd zeer sterk leeft, zie je overal terugkomen. In de bar waar we zaten bestonden de cafégangers alleen maar uit blanken.

Na enkele Castle pintjes werden we aangesproken door een local die vond dat we nogal een vreemd accent hadden. Hij hield ons voor Roemenen, -klein- beetje ernaast, wetend dat zijn taal, het Zuid-Afrikaans, bijna hetzelfde is als ons Nederlands, alleen met een andere vocabulaire. Nuja, ze hebben wel allemaal een gek accent, en hij had precies al heel wat gedronken, dus zijn inschattingsvermogen zal niet meer zo groot geweest zijn.

Hij trakteerde ons op een heel menu van shooters: een shotje tequila, nog iets alcoholisch en nog iets en tenslotte een of andere likeur dat me zeer sterk deed denken aan de roodgroene kersen-snoepjes, zeer lekker :)

Als eerste dag in Pretoria kon dat al wel tellen.

Nog enkele eigenaardigheden:

* Alles is hier te koop op straat als je voor een rood licht staat, zelfs kleerhangers en huizen

* In Pretoria stad kan je elke zoveel meter een auto kopen, of je 2de hands wagen verkopen

* Ze rijden hier links en redelijk chaotisch, voorbijsteken doen ze hier langs alle kanten

* Naar't schijnt steken de zwarte mensen hier de autosnelwegen over... om de zoveel tijd wordt er dus een voetganger aangereden op de autosnelweg

* De job creation: iemand om de boodschappen in te pakken, soms om naar de auto te dragen, iemand om de kar weg te doen, bestellingen opnemen in het restaurant gebeurd liefst met 2, iemand om je te helpen uit de parking te rijden, iemand aan de uitgang om je kasticketje af te tekenen als je iets gekocht hebt in een winkel, en zo kan je nog wel even doorgaan

* Overdag is het hier lekker warm, 's avonds is hier koud, 's nachts word ik ergens wakker om wat extra dekens over me te trekken wanneer het ijskoud wordt

* In mijn douche is de koudwaterkraan de warmwaterkraan en alles wat we in Belgie zouden afdanken, wordt hier als nieuw gebruikt.

* Het elektriciteitsnet is niet zo stabiel, 's avonds wil het licht wel eens uitgaan hier

* Blij dat de hondjes mij hier al kennen, want wanneer ze zo 's avonds in het donker met 5 op je afgestormd komen...

* "What is the difference in South-Africa between a tourist and a racist?" ... "2 weeks", zeggen ze hier wel eens, maar tot nu toe alleen nog maar positieve ervaringen gehad hier.

Een lange reis

Brussel => Zuid-Afrika: 1 uurtje naar Frankfurt en dan een nachtje vliegen en 's morgens landen op Johannesburg... of ook niet?

Het begon al niet zo goed op Brussels Airport. Het was heel warm geweest die dag, dus een warmte onweer was voorspeld. Anderhalf uur voor ik mijn vliegtuig moest boarden begon het te stormen in Zaventem en was de luchthaven al voor een half uur dicht. Als gevolg kwam het vliegtuig al te laat aan en moesten we al vertrekken met iets van 30 minuten vertraging.

De piloot liet ons weten dat het vliegtuig gereroute zou moeten worden en dat we dus langer onderweg zouden zijn. Ik had anderhalf uur om over te stappen op een vlucht van South African Airways en ik moest niet van terminal wisselen, dus het had nog kunnen goedkomen.

Helaas... De luchthaven van Frankfurt zelf is ook moeten dicht gaan en de storm was te zwaar om door te vliegen. De piloot omschreef het als volgt: "In the 20 years I fly commercial aircrafts, I never saw a storm like this". Resultaat: landing in Stuttgart, slechts enkele minuten vliegen van Frankfurt.

Eenmaal geland moest het vliegtuig opnieuw getankt worden en mochten we niet rechtstaan tot het tanken afgerond was. Het plan was nu dat we zouden wachten tot de storm overgewaaid was en dan terug vertrekken. Omdat het eigenlijk etenstijd was, begon de crew wat koekjes uit te delen en kregen wat te drinken. Na een uurtje gewacht te hebben, kregen we het goede nieuws dat de storm voorbij was en dat we een half uurtje later weer konden opstijgen.

Hopeloos te laat kwamen we eindelijk aan in Frankfurt, maar helaas zeer weinig nieuws over de connecting flights. De crew gaf nog enige hoop door te zeggen dat er zeer veel vluchten verlaat waren door het slechte weer. Op de site van Frankfurt Airport stond SA216 nog altijd op boarding, dus het leek nog mogelijk.

Met de bus werden we getransporteerd van het vliegtuig naar Terminal 1, waar ik samen met andere Belgen die ik ontmoet had op het vliegtuig en dezelfde vlucht moesten halen, de marathon begon. Marathon... want Frankfurt is allesbehalve een kleine luchthaven. Kilometerslange gangen en skybridges die afgesloten zijn waardoor je verschillende keren van niveau moet veranderen om eindelijk aan de juiste gates te komen.

Aangekomen aan de B-gates, eindelijk een TV scherm met de juiste informatie op... en helaas SA216 en de vlucht die een uur later vertrok waren allebei al vertrokken. Na wat informatie gevraagd te hebben aan wat mensen van Lufthansa (de maatschappij die me tot Frankfurt moest brengen) kon de wandel & zoektocht weer ingezet worden naar helemaal de andere kant van de luchthaven, waar de ticket counters van Luftansa zich bevonden.

Na ook de bagage gepasseerd geweest te zijn en te horen gekregen dat onze bagage in transit zou blijven, hebben we toch een Star Alliance overlevingspakketje gekregen waar wat basis benodigdheden als een tandenborstel en deo in zaten. Gelukkig, want het enige wat ik in mijn handbagage had gestoken was proper ondergoed, met het gedacht "je weet maar nooit dat ze mijn bagage kwijtspelen".

Aangekomen aan de ticket counter waren we de zoveelste die onze connecting flight gemist hadden, dus het was snel geregeld. Een herboeking van het ticket, taxi-bonnetje, een hotelreservatie, een bon om nog iets te eten op het hotel en een shuttle bus terug naar de luchthaven.

In normale omstandigheden zou ik wel kunnen genieten van zo een mooi hotel (http://www.kempinski.com/de/frankfurt/Seiten/Welcome.aspx). Alles was piekfijn in orde en het hotel had een zeer luxueuze uitstraling, maar het enige waar ik aan kon denken was 1. WIFI! 2. ETEN! 3. SLAPEN!. Eten was snel gefixt, aangezien ze in de lobby voor de gestrande passagiers wat tafels hadden gezet met allemaal drank & eten dat we gewoon konden nemen. Er bleven dan ook maar gestrande passagiers toekomen, elke 5 minuten werd de rij iets langer aan de receptie.

Na wat geknoei met de wifi (natuurlijk hadden ze mijn naam niet juist gespeld in hun systeem, waardoor ik eerst niet kon inloggen op 6-euro-voor-1-uur wifi) en ik mijn eindbestemming op de hoogte kon brengen dat ik 24h later zou aankomen, kon ik eindelijk mijn bed inkruipen.

Na een redelijk slapeloze nacht werd ik gewekt door de overijverige roomservice (natuurlijk vergeten om een Do not disturb hangertje aan mijn deur te bevestigen) en ben ik maar veel te vroeg opgestaan om me klaar te maken voor een dagje.... eindeloos wachten!

Na een deugddoende douche en een pijnlijke scheerbeurt met een veel te slecht scheermesje, was het tijd voor het ontbijt. Hier en daar herkende ik al wat mensen die ook op mijn vlucht zaten en ook gestrand waren in hetzelfde hotel. Zoals verwacht was het ontbijtbuffet dik inorde, maar toch kon het mij weinig boeien. Ik moest namelijk nog verzinnen wat ik de volgende 10 uur zou doen om de tijd te doden. Met mijn loodzware handbagage had ik niet veel zin om iets actiefs te doen... Omdat ik 's middags iets zou moeten eten, besloot ik dan maar naar de luchthaven te trekken, omdat de prijzen van het luxehotel toch ietsofwat de pan uitswingde (Een 25cl water in de lobby: 4,4 euro).

De shuttle bus van het hotel naar de luchthaven dan maar. Tijdens het wachten kwam ik weer iemand tegen die ook zijn vlucht gemist had door het slechte weer. Hij had meer geluk: om 15h had hij al een nieuwe vlucht. Hij baarde zich alleen wat zorgen over het handgeschreven ticket dat ze hem toegestopt hadden. Ik vertelde hem dat hij blij mocht zijn, ik had niet eens een ticket gekregen, alleen maar het nummer B686-700, waar de ticket counters van South African Airways zich bevinden. Hij vond 't gek dat ik zo snel het mooie hotel (waar niets te beleven viel - tenzij je diep in je portefeuille zou tasten) al wou verlaten en begon in enthousiast te vertellen over het binnenzwembad en over Gorbatsjov die ooit in het hotel verbleven zou hebben.

Aangekomen op de luchthaven wensen we mekaar succes en scheiden onze wegen. Na wat rond te kuieren in terminal 1 (lees: nadat mijn voeten pijn begonnen doen van te stappen in de gigantisch grote terminal) zoek ik een goede plaats om te eten te vinden. Ik kies voor een goedkoop (in luchthaven termen) en lekker (maar helaas wat vettige) pizza van een of andere bakker die ook pizza's verkoopt. Ik kies mezelf een rustig plekje waar ik de komende 4-5 uur zou doorbrengen, half slapend, wat lezend, wat afluisterend wat andere mensen te vertellen hebben.

Rond 16h30 vond ik dat ik genoeg gewacht had en ging ik opzoek naar de South African Airways ticket counters, om mijn nieuw boarding ticket op te halen. Gelukkig had de mevrouw van Lufthansa alles goed geregeld want op 5 minuten had ik een nieuw boarding ticket en hebben ze mijn gezorgd dat mijn bagage die in transit vast zat mee kon gaan met de vlucht.

Hiphoi, ik had iets te doen... Ik kon nu de verschillende security checks passeren, de passport control en me nestelen aan de juiste gate met een groot raam met uitkijk op een landingsbaan met nog 3 uur te gaan vooraleer het boarden zou beginnen.

Gelukkig kwam ik de Belgen uit Haren (zeer klein gehucht naast Zaventem) weer tegen, die dezelfde vlucht moesten halen. Kon ik mijn Frans weer wat oefenen, want behalve een beetje Engels, spraken ze alleen maar Frans.

Omstreeks 18h kreeg ik weer honger en om de tijd wat te doden besloot ik om weer wat rond te wandelen op zoek naar iets lekkers aan een redelijke prijs. De winnaar was McDonalds geworden. Zelfs al ben je de passport control voorbij en bevind je je officieel niet meer in Duitsland, toch hebben ze er nog een McDonalds.

20h... eindelijk, we konden boarden. In de rij voor de boarden viel het me onmiddellijk op dat er wel zeer veel jonge mensen op de vlucht zaten. Al snel leerde ik dat het merendeel van de mensen een groepje Duitse jongeren waren die naar Zuid-Afrika trokken, want er zat een hele troep rond mij op het vliegtuig. Gelukkig zijn ze na een half uurtje Duits gekwetter allemaal snel in slaap gevallen en heb ik ze de rest van de vlucht niet meer gehoord.

Eenmaal opgestegen duwde ik op wat knopjes van mijn entertainment system en koos ik voor 1 van de weinig redelijke films tussen de lijst "Alice in wonderland" (de laatste nieuwe welteverstaan). De film kon me helaas niet zo bekoren, dus eigenlijk toch blij dat ik er enkele maanden geleden geen 10 euro heb voor uitgegeven om de film in de Kinepolis in 3D te kunnen zien.

Naast mij zat een vriendelijke meneer uit Litouwen met zijn zoontje. Hij reisde door naar Botswana, waar hij getrouwd is met een Afrikaanse. Hij vertelde me hoe ongelooflijk mooi Zuid-Afrika wel niet was en dat ik moest oppassen voor de vrouwen, "the women are a real problem in South-Africa" ... "A very nice problem *wink*".

Na een redelijk dutje van 5-6uur werden we gewekt door de crew, omdat ze het ontbijt zouden serveren... om 5h30 's morgends ontbijten... naja, het ging nog een lange dag worden, dus toch maar iets gegeten.

Eenmaal aangekomen in Zuid-Afrika was ik zeer benieuwd of mijn taxi klaar zou staan. Ik had namelijk niets meer gehoord van de mensen hier, omdat ik er geen 8 euro meer voor overhad om mijn e-mails na te kijken op de luchthaven van Frankfurt. Gelukkig had ik op enkele seconden al een man ontdekt aan de uitgang met een bordje "Ward Viaene". Jeej! eindelijk een meevaller na zo een lange reis. Ik had het gehaald... eindelijk was ik in Zuid-Afrika. Gelukkig blijf ik hier een respectabele tijd, want reizen... dat zie ik niet meer onmiddellijk zitten ;-)