Springbok carpaccio

20 liter olie per week, dat is het olieverbruik van de keuken van het cafetaria volgens de vrouw van 1 van de eigenaars hier. Nochtans zijn er verschillende zaken die ze serveren, waar ik zelfs niet zou weten wat er in zit, maar wel heel lekker zijn. Zo is er iets ongebakken-cake-achtig met pompoen dat ze hier gewoon als groenten er bij eten, maar heel lekker is. Meestal krijg je een bord met vlees en groenten en dan nog wat random dingen er bij, zoals bvb macaroni met een roos sausje en daar dan nog is iets rijstachtig erbij. De grote kannen met elke dag een ander soort jus in heb ik nog niet durven proberen. Het is eigenlijk gewoon water met een smaakje, maar soms met een verdacht (roos) kleurtje.

Donderdag eventjes technisch werkloos geweest, nadat de electriciteit langer uitgevallen was dan mijn laptopbatterij aan kan (redelijk lang dus :p), dan maar wat opgewarmd in de zon.

CentOS installeren op een server blijkt hier een hele uitdaging te zijn, de volledige versie binnenhalen op cd duurt veel te lang en een netinstall kan alleen maar succesvol zijn als de stroom niet uitvalt tijdens de installatie. Uiteindelijk toch voor de minimal netinstall gekozen en de stroom is pas uitgevallen nadat alles geinstalleerd was! :) We denken er nu aan om een autobatterij te gebruiken als UPS, zodat de server up blijft tijdens de korte powerfailures. Op het net genoeg howto's te vinden.

Vandaag (zaterdag) mijn haar laten knippen in Wonderpark (shoppingcenter hier) in een kapsalon aangeraden door Joris. Hij was daar denk ik de enige blanke die daar zijn haar liet knippen, nu zijn we dus met 2. Een schaar gebruiken ze niet eens, 't is allemaal met de tondeuse te doen, maar het is wel heel goed gedaan. Ik ben er best tevreden over. De prijs voor zo'n knipbeurt? 50 rand of omgerekend zo'n 5 euro...

Op aanraden van een collega heb ik nu ook appelsienen gekocht. Deze zouden nu zeer lekker moeten zijn in deze tijd van het jaar, dus ik ben benieuwd. Na de boodschappen eindelijk nog eens een Belgisch bier gedronken, getrakteerd door Jan (collega en huisgenoot van Joris). Het is 1 van de weinige Belgische bieren dat je hier kan vinden, je raadt het al, Duvel!

Daarna als afsluiter in een Italiaans restaurant gaan eten. Als starter de springbok carpaccio genomen. Zeeeeeer lekker. Het zag er ongeveer zo uit, alleen lag er op mijn bord zelfs meer vlees:

Getsjirp in het ochtendgloren

Een strooien dak hebben is niet altijd alles. Ergens tussen 6 en 7 komt de zon op en worden de vogeltjes wakker, en waar zitten die vogeltjes graag te tsjirpen in het ochtendgloren? Jawel, onder mijn strooien dakje... Er zijn enkele steunbalken waar ze op kunnen zitten en dat is natuurlijk vlak naast mij in mijn slaapkamer. Gevolg: elke ochtend word ik gewekt door een vogel die een heel scherpe korte fluittoon maakt. Waarschijnlijk is het 't mannetje dat 't vrouwtje aan't lokken is, want vanmorgen hoorde ik na zo'n 10 minuten getsjirp een gelijkaardige maar iets zachtere fluittoon antwoorden, dat zeker en vast het vrouwtje moest zijn.

Beginnen werken doen ze hier zo vroeg mogelijk. Rond half 8 - 8h beginnen de werkmannen al op te duiken en begin ik me ook klaar te maken om mijn 20 stappen naar m'n werk te zetten. Tegen 17h is de zon al zover gezakt dat't echt fris begint te worden en het tijd is om naar huis te gaan. Om de 2 dagen ga ik nu proberen om snel nog even te joggen tussen 17h en 17h30, net voor het donker wordt, want om 17h30 begint het te schemeren en om 18h is het pikdonker.

Dat joggen gebeurd dan aan de rechterkant van de weg (want de auto's rijden hier links), op de baan, want een voetpad dat kennen ze hier niet echt. De auto's gaan wel altijd netjes opzij als er voetgangers op de baan wandelen, maar ik loop dan wel liever eventjes op de onverharde berm, kwestie om niet door een golf I of iets dergelijks omver gereden te worden. Naast de auto's die je moet ontwijken, heb je dan ook de honden die het niet zo leuk vinden dat er joggers passeren. Ze hebben meestal zo een 30-tal meters van een omheind domein waar ze je al blaffend kunnen achtervolgen tot ze je uiteindelijk toch moeten laten gaan. Ik zal wel nog wat moeten oefenen, want die joggende zwarte in Usain-Bolt-stijl Zuid-Afrikanen steken mij hier snel voorbij.

Deze week ga ik me nog wat bezig houden met een cursus te bouwen voor Advanced Networking 300 (voor de 3e jaars). Daar zit onder andere IOS (besturingssysteem van Cisco) in verwerkt, dus dat is wel zeer leuke stof. Vanaf de 2e week van augustus zal ik die lessen dan ook mogen geven. De lessen Computer Security (waarvoor ik in de eerste week een aangepaste cursus geschreven heb) worden pas op het einde van het jaar gegeven, dus die zal ik helaas niet kunnen geven.

Dana winner & sushi

Schlagermuziek is hier populair wist Joris me hier al te vertellen, maar nadat een collega docent me vertelde dat Belgische schlagers hier populair zijn en dat Dana Winner zijn favoriete was, viel ik toch wel bijna van mijn stoel. In de muziek en dvd winkel vind je bij de hits hier dus ook cd's terug van Helmut Lotti, best grappig.

Zondag sushi gegeten in de Cape Town Fish Market, best goedkoop hier. We hadden een veel te grote schotel besteld in het naar het schijnt beste restaurant waar je Sushi kunt eten hier. Het was dan ook wel de beste sushi (en calamares) ooit dat ik gegeten heb :)

De sushi schotel toen we er al wat goede dingen hadden afgegeten:

Alles met een smaakje

In de supermarkten kan je alles vinden met een smaakje. Water of melk met een aardbeiensmaakje, fanta met wat extra kleur -en smaakstoffen zodat 't donker oranje kleurtje en een raar smaakje heeft. 20 soorten brood van 1 merk dat eindeloos goed blijft dankzij de vele bewaarmiddelen. Na een blauwkleurige zak meegenomen te hebben, heb ik nu een groenkleurige zak, een verrassing wat het verschil zal zijn.

Omdat ik hier op de campus verblijf, hoef ik maar 5 stappen te zetten en ik ben op mijn werkplek. Met het eten in het cafetaria dat wel lekker, maar vrij vettig is, zal ik zeker wat moeten sporten of ik kom dubbel in gewicht terug thuis. Gelukkig zijn er veel mensen in deze buurt die op deze straat joggen, dus vanaf nu start-to-run South-Africa :)

De Belgium Campus is gevestigd in een rustige wijk, waar elk huis of domein afgesloten is door een grote omheining, al dan niet met prikkeldraad of elektrisch geladen stroomdraden. Al snel kwam ik naast joggers ook mountainbikers tegen. Met al die natuurparken in de buurt zoals Magaliesberg Nature Reserve (Magaliesberg Nature area is eigenlijk uitstrekt over 100den km's), moet ik hier zeker eens kijken om een mountainbike te pakken te krijgen, zodat ik er hier eens mee op verkenning kan gaan.

Doelstellingen

1 van de doelstellingen dat ze hier willen halen, is het niveau van de networking richting opkrikken. Blijkbaar wordt de richting nu door studenten gekozen als ze programmeren te moeilijk vinden, die ingesteldheid zou moeten veranderen als de networking richting wat moeilijker wordt.

Op dag 2 en de volgende dagen hou ik me bezig met de cursus over security, die iets dringender is dan die waar ik eerder mee bezig was. De volgende cursus waar ik me moet bezig houden gaat over Cisco/CCNA, op dit moment is die niet zo heel uitgebreid, omdat ze hier alleen maar Cisco IOS emulators hebben en niet het eigenlijke materiaal.

Volgens collega's is het hier een uitzonderlijk koude winter en zijn ze het hier helemaal niet gewoon dat het hier zo koud is. Na een kleine week word ik toch al niet meer rillend 's nachts wakker van de koude. Een warme slaapzak en wat dekens erover zijn hier wel nodig.

Het eten in het cafetaria is best uitdagend. Vandaag was het boontjes met iets dat op rijst leek, maar meer de textuur van pasta had en iets beestachtig met een gebakken brood op. Als dessert was het stukjes perzik met een raar warm sausje dat leek op currysaus.

Nog enkele impressies:

* Het brood is hier nogal heel sponzig, maar eetbaar en blijft heel lang goed, hoe lang weet ik -nog- niet:)

* Douchen met warm water kan voor 3-5 minuten. Je begint met kokend warm water door de koudwaterkraan open te draaien, daar voeg je ijskoud water aan toe door de kraan open te draaien zonder warm/koud label, tot het op een goede temperatuur is. Daarna draai je elke 10-20 seconden de koudwater kraan meer toe, zodat het water op temperatuur blijft

* Choco wordt steenhard door de koude 's nachts. Shampoo is niet meer zo vloeibaar 's morgens

* Een collega verdiende miljoenen op zijn vorig werk... In Zimbabwaanse dollars :)

De eerste werkdag

De eerste werkdag is goed verlopen. Ik heb de cursussen van het vak Network development gekregen, om ze aan te passen vooraleer ik de lessen begin te geven.

Onder network development verstaan ze hier eerder wat besturingssystemen en network protocols. Veel aanpaswerk was er niet bij, aangezien de cursus nog volledig op Windows 2000 Server gebaseerd was, moet deze eigenlijk opnieuw herschreven worden. Daar ben ik dan maar meteen invlogen!

Af en toe valt de wireless eens uit, af en toe valt de elektriciteit eens uit, gelukkig werk ik op mijn laptop, dus ondervind ik daar weinig last van.

Zoals overal in het buitenland hebben ze nogal moeite met mijn naam uit te spreken. Anderzijds heb ik dan ook weer moeite met hun naam uit te spreken, laat staan te onthouden :)

Het middageten in het cafetaria was weer best lekker, al heb ik geen idee wat voor groenten ik voorgeschoteld gekregen heb.

's morgens is het lekker warm, de zon komt al vroeg op en staat al snel heel hoog. Helaas kan je best een jas aandoen tegen 16h (of zoals sommigen, heel de dag een jas aanhouden) en tegen 17h begint het al donker te worden.

Met veel geduld kan ik de Tour hier wat volgen, als ik het samenvatting filmpje opvraag en ik wacht 5 min dan kan ik ongeveer tot de helft zien totdat het stopt en nog eens 5 min nodig heeft om het einde te laden :)

364 gram puur genot!

Gisteren bij Jan Rombouts thuis zeer lekker gegeten. Vandaag had ik een eigen menu voorzien, want ik was eerlijk gezegd wel zeer nieuwsgierig naar het Zuid-Afrikaanse rundsvlees, want Zuid-Afrikanen zijn grote vleeseters.

In de winkel zocht ik zodoende naar een klein, maar van goede kwaliteit stuk vlees. Een klein stukje vlees kenden ze hier blijkbaar niet, dus nam ik 1 stuk rumpsteak van 364 gram mee, toch wel een grote klomp vlees. Voor de prijs moet je het zeker niet laten liggen. Het stuk lazy aged beef dat ik meenam was al van betere kwaliteit en kost 29,10 rand, omgerekend 2,96 euro!

Voorzichtig & perfect gebakken: 364 gram puur genot! Zelfs op restaurant in België krijg je vaak een stuk vlees van mindere kwaliteit aangeboden. En dan hebben we nog struisvogel, die hier naar het schijnt heel lekker is nog niet geproefd :)

Een foto'tje mag niet ontbreken:

Aankomst op de Belgium Campus

16 juli 2010, 24uur later dan verwacht kom ik 's morgens vroeg aan op de Belgium Campus. Ik kreeg onmiddellijk een rondleiding van Jan Rombouts, 1 van de 2 oprichters van de Belgium Campus.

Ongeveer 11 jaar geleden stond er nog maar 1 huis op het domein. Nu is het een klein dorp waar er verschillende klaslokalen gebouwd zijn: onderkomen voor studenten, een cafetaria, noem maar op. Op dit moment worden zelfs nog lokalen bijgebouwd, omdat uitbreiding noodzakelijk is.

Het hele domein is omheind (zoals overal hier in Zuid-Afrika) en om aan mijn woonst te geraken moet ik zeker wel 4 of 5 poorten door (inclusief security) en 5-6 honden passeren. Het huisje dat ik gekregen heb voor mijn verblijf van 2 maanden is zeer mooi en is van alles voorzien (keuken, badkamer, living, slaapkamer). Omdat het domein op een heuvel ligt, is het uitzicht magnifiek.

Na me wat opgefrist te hebben maakte ik kennis met enkele lectoren en met Joris (http://silversource.be/zuid-afrika/), 1 van de Belgen die hier ook aanwezig is om les te geven. Het was middag en Joris toonde me de weg om voor een eerste keer te gaan eten in de cafetaria van de campus. Het eten was lekker (zeker na 2 dagen geen fatsoenlijk warm eten meer gegeten te hebben) , de cafetaria werd zodoende goedgekeurd.

Om 17h, wanneer de lessen afgelopen waren voor Joris, had ik afgesproken met hem om iets te gaan eten. Zo kon hij me onmiddellijk eens tonen wat hier in de buurt allemaal is.

Een kilometer of 2 verder is wat ze hier een "klein" shopping centra noemen. Beeld je een gigantisch groot shoppingcentra in misschien wel 100 winkels in 1 galerij met daarrond verschillende kleinere winkeltjes, bars en restaurants en dan heb je er ongeveer een idee over :).

Na goed gegeten en gedronken te hebben (T-bone steak van 350gr, Joris ging eens voor de 500gr, met een goede rode Zuid-Afrikaanse wijn) in een restaurant zochten we een klein cafeetje, waar een live bandje muziek van onder andere Metallica en Pink Floyd aan het coveren was. Dat het verschil tussen blank en zwart hier nog altijd zeer sterk leeft, zie je overal terugkomen. In de bar waar we zaten bestonden de cafégangers alleen maar uit blanken.

Na enkele Castle pintjes werden we aangesproken door een local die vond dat we nogal een vreemd accent hadden. Hij hield ons voor Roemenen, -klein- beetje ernaast, wetend dat zijn taal, het Zuid-Afrikaans, bijna hetzelfde is als ons Nederlands, alleen met een andere vocabulaire. Nuja, ze hebben wel allemaal een gek accent, en hij had precies al heel wat gedronken, dus zijn inschattingsvermogen zal niet meer zo groot geweest zijn.

Hij trakteerde ons op een heel menu van shooters: een shotje tequila, nog iets alcoholisch en nog iets en tenslotte een of andere likeur dat me zeer sterk deed denken aan de roodgroene kersen-snoepjes, zeer lekker :)

Als eerste dag in Pretoria kon dat al wel tellen.

Nog enkele eigenaardigheden:

* Alles is hier te koop op straat als je voor een rood licht staat, zelfs kleerhangers en huizen

* In Pretoria stad kan je elke zoveel meter een auto kopen, of je 2de hands wagen verkopen

* Ze rijden hier links en redelijk chaotisch, voorbijsteken doen ze hier langs alle kanten

* Naar't schijnt steken de zwarte mensen hier de autosnelwegen over... om de zoveel tijd wordt er dus een voetganger aangereden op de autosnelweg

* De job creation: iemand om de boodschappen in te pakken, soms om naar de auto te dragen, iemand om de kar weg te doen, bestellingen opnemen in het restaurant gebeurd liefst met 2, iemand om je te helpen uit de parking te rijden, iemand aan de uitgang om je kasticketje af te tekenen als je iets gekocht hebt in een winkel, en zo kan je nog wel even doorgaan

* Overdag is het hier lekker warm, 's avonds is hier koud, 's nachts word ik ergens wakker om wat extra dekens over me te trekken wanneer het ijskoud wordt

* In mijn douche is de koudwaterkraan de warmwaterkraan en alles wat we in Belgie zouden afdanken, wordt hier als nieuw gebruikt.

* Het elektriciteitsnet is niet zo stabiel, 's avonds wil het licht wel eens uitgaan hier

* Blij dat de hondjes mij hier al kennen, want wanneer ze zo 's avonds in het donker met 5 op je afgestormd komen...

* "What is the difference in South-Africa between a tourist and a racist?" ... "2 weeks", zeggen ze hier wel eens, maar tot nu toe alleen nog maar positieve ervaringen gehad hier.

Een lange reis

Brussel => Zuid-Afrika: 1 uurtje naar Frankfurt en dan een nachtje vliegen en 's morgens landen op Johannesburg... of ook niet?

Het begon al niet zo goed op Brussels Airport. Het was heel warm geweest die dag, dus een warmte onweer was voorspeld. Anderhalf uur voor ik mijn vliegtuig moest boarden begon het te stormen in Zaventem en was de luchthaven al voor een half uur dicht. Als gevolg kwam het vliegtuig al te laat aan en moesten we al vertrekken met iets van 30 minuten vertraging.

De piloot liet ons weten dat het vliegtuig gereroute zou moeten worden en dat we dus langer onderweg zouden zijn. Ik had anderhalf uur om over te stappen op een vlucht van South African Airways en ik moest niet van terminal wisselen, dus het had nog kunnen goedkomen.

Helaas... De luchthaven van Frankfurt zelf is ook moeten dicht gaan en de storm was te zwaar om door te vliegen. De piloot omschreef het als volgt: "In the 20 years I fly commercial aircrafts, I never saw a storm like this". Resultaat: landing in Stuttgart, slechts enkele minuten vliegen van Frankfurt.

Eenmaal geland moest het vliegtuig opnieuw getankt worden en mochten we niet rechtstaan tot het tanken afgerond was. Het plan was nu dat we zouden wachten tot de storm overgewaaid was en dan terug vertrekken. Omdat het eigenlijk etenstijd was, begon de crew wat koekjes uit te delen en kregen wat te drinken. Na een uurtje gewacht te hebben, kregen we het goede nieuws dat de storm voorbij was en dat we een half uurtje later weer konden opstijgen.

Hopeloos te laat kwamen we eindelijk aan in Frankfurt, maar helaas zeer weinig nieuws over de connecting flights. De crew gaf nog enige hoop door te zeggen dat er zeer veel vluchten verlaat waren door het slechte weer. Op de site van Frankfurt Airport stond SA216 nog altijd op boarding, dus het leek nog mogelijk.

Met de bus werden we getransporteerd van het vliegtuig naar Terminal 1, waar ik samen met andere Belgen die ik ontmoet had op het vliegtuig en dezelfde vlucht moesten halen, de marathon begon. Marathon... want Frankfurt is allesbehalve een kleine luchthaven. Kilometerslange gangen en skybridges die afgesloten zijn waardoor je verschillende keren van niveau moet veranderen om eindelijk aan de juiste gates te komen.

Aangekomen aan de B-gates, eindelijk een TV scherm met de juiste informatie op... en helaas SA216 en de vlucht die een uur later vertrok waren allebei al vertrokken. Na wat informatie gevraagd te hebben aan wat mensen van Lufthansa (de maatschappij die me tot Frankfurt moest brengen) kon de wandel & zoektocht weer ingezet worden naar helemaal de andere kant van de luchthaven, waar de ticket counters van Luftansa zich bevonden.

Na ook de bagage gepasseerd geweest te zijn en te horen gekregen dat onze bagage in transit zou blijven, hebben we toch een Star Alliance overlevingspakketje gekregen waar wat basis benodigdheden als een tandenborstel en deo in zaten. Gelukkig, want het enige wat ik in mijn handbagage had gestoken was proper ondergoed, met het gedacht "je weet maar nooit dat ze mijn bagage kwijtspelen".

Aangekomen aan de ticket counter waren we de zoveelste die onze connecting flight gemist hadden, dus het was snel geregeld. Een herboeking van het ticket, taxi-bonnetje, een hotelreservatie, een bon om nog iets te eten op het hotel en een shuttle bus terug naar de luchthaven.

In normale omstandigheden zou ik wel kunnen genieten van zo een mooi hotel (http://www.kempinski.com/de/frankfurt/Seiten/Welcome.aspx). Alles was piekfijn in orde en het hotel had een zeer luxueuze uitstraling, maar het enige waar ik aan kon denken was 1. WIFI! 2. ETEN! 3. SLAPEN!. Eten was snel gefixt, aangezien ze in de lobby voor de gestrande passagiers wat tafels hadden gezet met allemaal drank & eten dat we gewoon konden nemen. Er bleven dan ook maar gestrande passagiers toekomen, elke 5 minuten werd de rij iets langer aan de receptie.

Na wat geknoei met de wifi (natuurlijk hadden ze mijn naam niet juist gespeld in hun systeem, waardoor ik eerst niet kon inloggen op 6-euro-voor-1-uur wifi) en ik mijn eindbestemming op de hoogte kon brengen dat ik 24h later zou aankomen, kon ik eindelijk mijn bed inkruipen.

Na een redelijk slapeloze nacht werd ik gewekt door de overijverige roomservice (natuurlijk vergeten om een Do not disturb hangertje aan mijn deur te bevestigen) en ben ik maar veel te vroeg opgestaan om me klaar te maken voor een dagje.... eindeloos wachten!

Na een deugddoende douche en een pijnlijke scheerbeurt met een veel te slecht scheermesje, was het tijd voor het ontbijt. Hier en daar herkende ik al wat mensen die ook op mijn vlucht zaten en ook gestrand waren in hetzelfde hotel. Zoals verwacht was het ontbijtbuffet dik inorde, maar toch kon het mij weinig boeien. Ik moest namelijk nog verzinnen wat ik de volgende 10 uur zou doen om de tijd te doden. Met mijn loodzware handbagage had ik niet veel zin om iets actiefs te doen... Omdat ik 's middags iets zou moeten eten, besloot ik dan maar naar de luchthaven te trekken, omdat de prijzen van het luxehotel toch ietsofwat de pan uitswingde (Een 25cl water in de lobby: 4,4 euro).

De shuttle bus van het hotel naar de luchthaven dan maar. Tijdens het wachten kwam ik weer iemand tegen die ook zijn vlucht gemist had door het slechte weer. Hij had meer geluk: om 15h had hij al een nieuwe vlucht. Hij baarde zich alleen wat zorgen over het handgeschreven ticket dat ze hem toegestopt hadden. Ik vertelde hem dat hij blij mocht zijn, ik had niet eens een ticket gekregen, alleen maar het nummer B686-700, waar de ticket counters van South African Airways zich bevinden. Hij vond 't gek dat ik zo snel het mooie hotel (waar niets te beleven viel - tenzij je diep in je portefeuille zou tasten) al wou verlaten en begon in enthousiast te vertellen over het binnenzwembad en over Gorbatsjov die ooit in het hotel verbleven zou hebben.

Aangekomen op de luchthaven wensen we mekaar succes en scheiden onze wegen. Na wat rond te kuieren in terminal 1 (lees: nadat mijn voeten pijn begonnen doen van te stappen in de gigantisch grote terminal) zoek ik een goede plaats om te eten te vinden. Ik kies voor een goedkoop (in luchthaven termen) en lekker (maar helaas wat vettige) pizza van een of andere bakker die ook pizza's verkoopt. Ik kies mezelf een rustig plekje waar ik de komende 4-5 uur zou doorbrengen, half slapend, wat lezend, wat afluisterend wat andere mensen te vertellen hebben.

Rond 16h30 vond ik dat ik genoeg gewacht had en ging ik opzoek naar de South African Airways ticket counters, om mijn nieuw boarding ticket op te halen. Gelukkig had de mevrouw van Lufthansa alles goed geregeld want op 5 minuten had ik een nieuw boarding ticket en hebben ze mijn gezorgd dat mijn bagage die in transit vast zat mee kon gaan met de vlucht.

Hiphoi, ik had iets te doen... Ik kon nu de verschillende security checks passeren, de passport control en me nestelen aan de juiste gate met een groot raam met uitkijk op een landingsbaan met nog 3 uur te gaan vooraleer het boarden zou beginnen.

Gelukkig kwam ik de Belgen uit Haren (zeer klein gehucht naast Zaventem) weer tegen, die dezelfde vlucht moesten halen. Kon ik mijn Frans weer wat oefenen, want behalve een beetje Engels, spraken ze alleen maar Frans.

Omstreeks 18h kreeg ik weer honger en om de tijd wat te doden besloot ik om weer wat rond te wandelen op zoek naar iets lekkers aan een redelijke prijs. De winnaar was McDonalds geworden. Zelfs al ben je de passport control voorbij en bevind je je officieel niet meer in Duitsland, toch hebben ze er nog een McDonalds.

20h... eindelijk, we konden boarden. In de rij voor de boarden viel het me onmiddellijk op dat er wel zeer veel jonge mensen op de vlucht zaten. Al snel leerde ik dat het merendeel van de mensen een groepje Duitse jongeren waren die naar Zuid-Afrika trokken, want er zat een hele troep rond mij op het vliegtuig. Gelukkig zijn ze na een half uurtje Duits gekwetter allemaal snel in slaap gevallen en heb ik ze de rest van de vlucht niet meer gehoord.

Eenmaal opgestegen duwde ik op wat knopjes van mijn entertainment system en koos ik voor 1 van de weinig redelijke films tussen de lijst "Alice in wonderland" (de laatste nieuwe welteverstaan). De film kon me helaas niet zo bekoren, dus eigenlijk toch blij dat ik er enkele maanden geleden geen 10 euro heb voor uitgegeven om de film in de Kinepolis in 3D te kunnen zien.

Naast mij zat een vriendelijke meneer uit Litouwen met zijn zoontje. Hij reisde door naar Botswana, waar hij getrouwd is met een Afrikaanse. Hij vertelde me hoe ongelooflijk mooi Zuid-Afrika wel niet was en dat ik moest oppassen voor de vrouwen, "the women are a real problem in South-Africa" ... "A very nice problem *wink*".

Na een redelijk dutje van 5-6uur werden we gewekt door de crew, omdat ze het ontbijt zouden serveren... om 5h30 's morgends ontbijten... naja, het ging nog een lange dag worden, dus toch maar iets gegeten.

Eenmaal aangekomen in Zuid-Afrika was ik zeer benieuwd of mijn taxi klaar zou staan. Ik had namelijk niets meer gehoord van de mensen hier, omdat ik er geen 8 euro meer voor overhad om mijn e-mails na te kijken op de luchthaven van Frankfurt. Gelukkig had ik op enkele seconden al een man ontdekt aan de uitgang met een bordje "Ward Viaene". Jeej! eindelijk een meevaller na zo een lange reis. Ik had het gehaald... eindelijk was ik in Zuid-Afrika. Gelukkig blijf ik hier een respectabele tijd, want reizen... dat zie ik niet meer onmiddellijk zitten ;-)